کود گوگرد برای گیاهان: ویژگی های کاربردی
کود گوگرد این ماده مغذی ضروری به گیاهان کمک می کند تا اسیدهای آمینه مفید، پروتئین ها و چربی ها را تشکیل دهند. اما چگونه می توان آن را اضافه کرد و آیا زمینه های شما واقعاً به آن نیاز دارند؟
گوگرد (S) ممکن است به اندازه مواد مغذی ضروری (نیتروژن، فسفر و پتاسیم) برای گیاهان مورد نیاز نباشد، اما با این وجود برای تولید محصول مهم است. گوگرد در تولید کلروفیل نقش دارد و برای تشکیل اسیدهای آمینه، پروتئین ها و چربی ها ضروری است.
گوگرد یک ماده مغذی است که عمدتاً به شکل آلی وجود دارد، گوگرد معدنی بسیار کمیاب است. شکل آلی گوگرد مانند نیتروژن تحت فرآیند کانی سازی قرار می گیرد. نتیجه سولفات است که توسط محصولات جذب می شود. در اکثر سیستم های رشد، منبع اصلی گوگرد خاک است. منبع دوم رسوب از هوا و سومین منبع کود است.
به عنوان یک قاعده، از اشکال سولفات گوگرد به عنوان کود استفاده می شود – سولفات آمونیوم یا سولفات کلسیم (کود برای قلیایی شدن خفیف یا اکسید زدایی خاک های شور و خاک های کمی قلیایی).
گوگرد عنصری نیز وجود دارد – این یک کود گران قیمت است و استفاده از آن فقط در مناطقی که ذخایر گوگرد وجود دارد از نظر اقتصادی امکان پذیر است. یک عامل دیگر وجود دارد: گیاهان نمی توانند فوراً از گوگرد عنصری استفاده کنند – زمان می برد تا در خاک به شکل سولفات در دسترس گیاهان تبدیل شود. سرعت انجام این فرآیند به ظرافت کود، رطوبت، دما و نوع خاک، فعالیت میکرو فلور آن و غیره بستگی دارد. سرعت تشکیل سولفات در خاک می تواند مشکل ساز باشد: هنگامی که یک پرورش دهنده از گوگرد عنصری استفاده می کند، گیاهان همچنان از نظر عنصر کمبود خواهند داشت زیرا به سرعت اکسید نمی شود. با این حال، گوگرد عنصری برای مدت طولانی در لایه زراعی باقی می‌ماند و در مقایسه با سایر کودهای حاوی گوگرد تأثیر طولانی‌تری دارد.
گوگرد نیز به صورت ترکیبات آلی (کود دامی) به خاک اضافه می شود. در این حالت، مانند گوگرد عنصری وارد یک چرخه طولانی تشکیل خاک می شود. تنها زمانی در دسترس گیاهان قرار می گیرد که مواد آلی تجزیه شوند و ترکیبات معدنی تشکیل شوند. این به دلیل کار جامعه خاک از میکروارگانیسم ها اتفاق می افتد.
آنها چهار راه را برای دستیابی به حداکثر عملکرد از کودهای گوگردی توصیه می کنند:
۱-فرهنگ های خود را بشناسید
کودهای گوگردی را به محصولاتی که نسبت به کمبود S حساس تر هستند، بمالید، چغندر قند، غلات، دانه های سویا، محصولات میوه و آفتابگردان. گیاهانی از خانواده چلیپایی ها (کلزا، یونجه، انواع کلم، شلغم، دایکون، تربچه، ترب، خردل) به ویژه به کمبود گوگرد حساس هستند: اسانس های مسئول طعم این سبزیجات حاوی مقدار زیادی گوگرد هستند.
۲-خاک خود را بشناس
ترکیب خاک خود و نوع آن را بدانید. تعیین کنید که آیا گوگرد اتمسفر می تواند الزامات این عنصر را برآورده کند یا خیر. اگر کشاورز آبی هستید، میزان سولفات آب خود را دریابید. غلظت سولفات در آب آبیاری شما نحوه واکنش گیاهان به گوگرد موجود در خاک را تعیین می کند و به شما کمک می کند تا تعیین کنید که آیا نیاز به استفاده از این ماده غذایی به شکل کود دارید یا خیر.
سطح گوگرد در خاک را به طور مرتب بررسی کنید – در عمق بیش از 15-20 سانتی متر. در یک لایه خاک رس سنگین تر در عمق 30-45 سانتی متر، گوگرد می تواند انباشته شود – در هر صورت ریشه ها به آن می رسند.
گوگرد را به خودی خود آزمایش نکنید، به مواد آلی و بافت خاک خود نگاه کنید. واقعیت این است که گوگرد یک عنصر متحرک است و نتایج تجزیه و تحلیل ممکن است در بخش‌های مختلف میدان متفاوت باشد.
۳-کود گوگرد مناسب زمین خود را بشناسید.
همیشه در مورد نوع کود گوگردی که استفاده می کنید شفاف باشید. در برخی مناطق، افزودن گوگرد به خاک به غیر از یک کود کامل، نسبتاً جدید است، بنابراین کشاورزان ممکن است درک کاملی از منابع مختلف کود نداشته باشند. گوگرد عنصری است یا سولفات؟ در مورد اول، استفاده از کود از قبل مهم است – اگر گوگرد عنصری را بلافاصله قبل از کاشت اعمال کنید، محصولات در مراحل اولیه توسعه به هیچ وجه گوگرد دریافت نمی کنند.
۴-از کود گوگرد به درستی استفاده کنید.
نکته کلیدی برای افزودن کود گوگرد به خاک استفاده از منبع مناسب با نرخ مناسب، در زمان مناسب و در مکان مناسب است. منبع گوگرد بهترین زمان مصرف را تعیین می کند. نرخ کاربرد بستگی به در دسترس بودن مواد مغذی دارد. علاوه بر این، تعامل گوگرد با سایر مواد مغذی مهم است، زیرا یکی از عناصر کلیدی برای ساخت پروتئین است. اگر گیاهی گوگرد کافی نداشته باشد، نمی‌تواند پروتئین‌های مورد نیاز خود را تولید کند، مهم نیست چقدر نیتروژن اضافه کنید.
