کاشت جو

کاشت جو

جو از جمله گیاهان مقاوم است که به صورت بهاره یا پاییزه می توان آن را کاشت. البته امروزه بیشتر باغبانان از روش پاییزه برای کاشت جو استفاده می کنند. چون در این روش گیاه جو می تواند به اندازه کافی فرصت رشد را داشته باشد. همچنین کیفیت و کمیت محصول نیز در زمان برداشت بالا می رود.  عمل برداشت جو با دست می تواند از 15 سانتی متری زمین به وسیله داس انجام شود. برداشت مکانیزه به وسیله کمباین صورت می گیرد بهترین روش برای برداشت جو است. زمان برداشت باید دانه های جو رطوبت 40 درصدی داشته باشند و نباید این میزان از رطوبت را از دست بدهند. چون در غیر این صورت به راحتی از خوشه‌‌ها جدا می شوند.

نحوه آبیاری گیاهان جو

اگر  گیاه جو را بر مبنای روش پاییزه بکارید فقط لازم است یکبار آنها را آبیاری کنید. اگر در طول دوره  رشد هیچ گونه بارندگی رخ ندهد می توانید سه هفته بعد نیز یک بار آن را آبیاری نمایید. سپس  بعد از فرا رسیدن بهار باید هر 15 تا 120 روز یک بار آبیاری را  انجام دهید.

نحوه کوددهی گیاهان جو

 گیاه جو مثل سایر گیاهان دارای  رشد متفاوتی هستند، هر مرحله رشد آن تحت تاثیر یک سری عوامل قرار می گیرد.  یکی از عواملی که در رشد گیاه بسیار تاثیر گذار است روش کود دادن است، کاهش  مقدار  مصرف کودهایی مانند  نیتروژن، فسفر و پتاسیم می تواند بازدهی گیاه جو را تا حدی پایین بیاورد.مصرف 50 تا 60 کیلو نیتروژن در هر هکتار عملکرد جو را  افزایش  می دهد.

در مورد کودهای مرغی بیشتر بدانیم 

آفت‌‌ها و بیماری‌‌های گیاه جو

یکی از آفاتی که گیاهان جو را درگیر می کند،  بیشتر توده ای از هاگ‌‌های مشکی رنگ، جای محتویات دانه را می گیرد و بیشتر در سطح دانه یا درون خاک قرار می گیرد. زمانی که بذرها شروع به جوانه زنی کردند همراه جوانه‌‌ها رشد و به گیاه تازه روییده حمله می کند.

کاشت جو از طریق  بذر

 کاشت جو از راه بذر کاری به شکل دستی یا به وسیله بذر کارها به صورت خطی انجام می گیرد. در کاشت جو لازم است تا فاصله بوته‌‌ها در کشت دست پاش به صورت یکنواخت باشد. اما در کاشت‌‌های خطی فاصله زیاد در بین خطوط  سبب می شود تا علف‌‌های هرز پرورش پیدا کنند.  بذر کاری  به وسیله بذر افشان در مزارع مکانیزه صورت می گیرد سریع انجام می شود.  عمق بذر  در خاک به عواملی  مانند زراعت دیم و آبی، کیفیت زمین  وابسته است و در بیشترین حالت ممکن می تواند بین 5 تا 6 سانتی متر باشد. در کشت دیمی عمق کاشت بایستی بیشتر باشد تا گیاه از رطوبت بیشتر  خاک بهره ببرد.